Boga, z twierdzeniem, że Bóg swoją królewską władzę odstąpił Księciu Tego Świata?<br>&lt;page nr=259&gt; Oddalałbym się od prawdy, gdybym w tej książce o moich duchowych przygodach Simone Weil pominął. Tak, na pewno, byłem oporny wobec jej skrajnego platonizmu, wobec bohaterskiego samowyrzeczenia graniczącego z histerią, aż po śmierć, która nosi cechy tzw. &lt;orig&gt;endury&lt;/&gt; katarów, czyli dobrowolnego zamorzenia się głodem. Ale podobnie jak rycerz z La Manczy Cervantesa dlatego, że był wypadkiem granicznym, na samym skraju klinicznego szaleństwa, wyjawia nam, na czym polega bezsensowna śmiałość marzycielskich przedsięwzięć, ta "Czerwona Dziewica", to &lt;foreign lang="lat"&gt;monstrum horrendum&lt;/&gt; w opinii jej uniwersyteckich kolegów, nie zdobyłaby się na wręcz niewiarygodny rygor