się w mej żonie! Jeszcze mniej wierzyłbym, że Rebeka odpowiada mu wzajemnością!" - Takie oczy! Takie nogi!... - Wykrzykując: "oczy i nogi", przypominał wariata; lecz wykrzyknik ten był tylko logicznym skrótem następującego alogicznego rozumowania: "Kobieta o takich oczach i o takich nogach nie mogłaby kłamać codziennie, co godzina, co chwila. Przecież kłamstwo kładzie fizyczne piętno na zewnętrznym wyglądzie człowieka."<br>Stosunek Widmara do żony był do tego stopnia już poplątany, że nie mógł dostosować do niej owego pseudopsychologicznego okrycia. Znajdował się zanadto blisko cudzego życia, aby mieć o nim pojęcie przedmiotowe. Zdrada bowiem ma swój pewien wymiar który ogarnąć da się dopiero z odległości