druku: na pół-oficjalnych listach proskrypcyjnych widniały nieraz nazwiska ludzi, którzy na dobrą sprawę niczym konkretnym władzy nie zawinili, brak natomiast było (szczęście w nieszczęściu!) innych, których, racjonalnie rzecz biorąc, można się tam było spodziewać.<br> Nie tu miejsce, aby zająć się dodatkowo scharakteryzowaniem subtelnego zróżnicowania kar w ramach systemu cenzuralnych konfiskat i zakazów: od kary najlżejszej, jaką jest doraźne skreślenie słowa czy zdania, aż po najcięższą, jaką stanowi niepisany (a w każdym razie nie ujawniany wprost przed autorem) całkowity i nieokreślony co do czasu trwania zakaz wymieniania jego nazwiska w druku i publikowania jego prac, nawet wznowień, przekładów czy rzeczy pisanych