po książkę Hrabala sięgną - z książki tej się nie dowie.<br>Jałowość pracy Zgustovej ilustruję jednym wystarczająco za to dobitnym przykładem. Otóż jak już wspomniałem, autorka przez cztery lata w towarzystwie swego ulubionego pisarza żłopała piwo, tak jest, przez cztery lata Bohumil Hrabal (takie były jego obyczaje) stawiał tej rzekomo uczonej lasce piwo, ona zaś złaknionemu prawdy czytelnikowi nie jest w stanie podać nawet najprostszej konkretnej informacji, jaki mianowicie rodzaj, jaki gatunek piwa pisarz jej stawiał i jakim sam się najchętniej raczył. Bo co do tego, że ona piła to samo co on, nie mam najmniejszych wątpliwości, gołym okiem widać, że pisanie