oto w słoneczne popołudnie trąbki rozbrzmiały we wszystkich stronach obozu. Heroldowie głośnymi okrzykami oznajmili, że znakomity wódz gladiatorów Kriksos i jego dzielni wojacy "oddani są śmierci" i "komu łaska iść na wyprowadzenie, już czas". Obok namiotów Kriksosa i ustawionych w pobliżu namiotów poległych oficerów, ozdobionych w złote godła rzymskie, wieńce laurowe i dębowe, ustawiły się rodziny, przyjaciele i oddziały wojsk.<br>0 = Na wysokim łożu, nogami ku wyjściu, ubrany w złote łańcuchy i nausznice, tak jak lubił za życia, spowity w purpurowe sukno leżał Kriksos. Wokoło ustawiły się płaczki i muzykanci. Jękliwymi głosami wpół płacząc, wpół śpiewając płaczki zaczęły wychwalać dzielność, odwagę