się do góry. Przypomniał sobie doskonale całą drogę, jednak nie był pewny, czy dobrze idzie. To przecież nie Wola, gdzie znał niemal każdy kamień i z pamięci mógł wyliczyć po kolei wszystkie domy na Górczewskiej. Tutaj panował inny krajobraz i inna topografia rządziła tym tajemniczym światem.<br>Powoli ogarniał go dojmujący łęk. Zdawało mu się, że las zbity, ciemny las - napełnia się jeszcze bardziej mrocznymi cieniami. Przystanął. Pomyślał, że lepiej będzie zawrócić. Ale gdy przypomniał sobie pełne niedowierzania spojrzenia Mandżara i kpiący ton jego głosu, ruszył jeszcze szybciej.<br>"Niech się dzieje, co chce!" - pomyślał i dla dodania sobie odwagi zagwizdał piosenkę, która