stawonogów (np. Fuxianhuia). Zdarzało się nawet więcej par odnóży na <br>segment, co miało być może źródło w mechanizmie rozwojowym, w którym powstawanie <br>nowych odnóży było regulowane przez inny zestaw genów homeotycznych niż podział <br>pancerza na segmenty. Stan taki przetrwał aż do wczesnego triasu w linii rozwojowej Euthycarcinida. Przy tułowiu nieraz łudząco podobnym do wijów (Sottyxerxes z końca karbonu) zwierzęta te miały beznogi odwłok z kolcem nasuwający raczej skojarzenia ze skorpionem (ryc. 13.2). Rekonstrukcje budowy ich ciała wciąż budzą kontrowersje i nie wiadomo, czy to rzeczywiście wiążące ogniwo pomiędzy wijami i najpierwotniejszymi stawonogami, czy może raczej relikt wczesnokabryjskiego braku precyzji w