a on sam miał w sobie owego ciepła tyle, że wkrótce zaczęto go nie tylko szanować, ale i zwyczajnie, po ludzku, lubić. Ksiądz proboszcz miał zwyczaj codziennie po porannej mszy wyruszać na długie spacery dookoła granic swej parafii, krzepić dobrym słowem i gospodarskim okiem. Latem kupował od pastuszków wieńce z maków i bławatków, nakładał je na kapelusz, a potem w mieście rozdawał spotykanym znajomym damom. W owych spacerach towarzyszyli mu nieraz zaprzyjaźnieni z nim - rabin sądecki Aron Halberstam lub pastor ewangelicki Michał Kochut czy też najznakomitsi, choć czasem grzeszni parafianie. - Wczoraj widziałem, jak doktor Czernkowski przez pomyłkę badał puls u własnej