charakterystycznych przypadków ruchu lodowca po osadach nieskonsolidowanych. Odmienny model przedstawili C.S. Brown i in. (1987), uwypuklając znaczenie dużych bloków moreny dennej.<br> Pełne poznanie mechanizmu poślizgu lodowców po podłożu zmusza do uwzględniania: 1) reologii osadów podlodowcowych, 2) zjawisk hydrologicznych w ich obrębie oraz 3) zmiennego pola naprężeń lodowcowych. Zróżnicowanie przestrzenne miąższości i składu granulometrycznego tych osadów jest duże. Sprawia to, że problem poślizgu z udziałem deformacji osadów należy do bardzo skomplikowanych i jest przedmiotem bieżących studiów. Analizę ewolucji drenażu podlodowcowego uwzględnili wspomniani wcześniej autorzy. G.K.C. Clarke (1987c) prowadził badania właściwości reologicznych nieskonsolidowanych osadów spod lodowca Trapridge (Jukon, Kanada), budując