Ambrożowi zmuszono go więc siłą. Ale i wtedy zacisnął powieki, a usta poruszały mu się w cichej modlitwie. <br>- Proszę, proszę - Ambroż wziął się pod boki. - Jakie kochające parafianki. By ocalić swego księżulka, dały mu nie tylko babskie giezła, ale i niemowlaka. Cóż za poświęcenie. Ktoś ty taki, klecho? <br>Ksiądz jeszcze mocniej zacisnął powieki.<br>- To Mikołaj Megerlein - odezwał się jeden z towarzyszących husyckiemu sztabowi wieśniaków. - Proboszcz tutejszej fary. <br>Husyci zaszemrali. Ambroż pokraśniał, głośno wciągnął powietrze.<br>- Ojciec Megerlein - przemówił przeciągle. - A to dopiero. Cóż za szczęśliwy traf. Marzyliśmy o takim spotkaniu. Od czasu ostatniej biskupiej rejzy na Trutnovsko. Wiele sobie po takim spotkaniu