dolin wyrzekłby się jazdy, nie wierząc, że można było takimi miejscami przejechać. Ale nasze góralskie <orig>konięta najfilozoficzniej</> i bez wahania drapały się jak koty po tych przeprawach i wózek się <orig>wszędziej</> przesunął. Trudności przeprawy przez potoki narastały przy podniesionym stanie wody, zwłaszcza po ulewnym deszczu. Nie było mostów. Ponad potoki można było przejść przez chybotliwe kładki z okrąglaków. Droga z Krakowa do Zaborni była dość znośna, przez Obidową do Nowego Targu jako nieco poszerzona, błotnista polna dróżka. W latach siedemdziesiątych dziewiętnastego wieku była w Zakopanem znikoma ilość tzw. letników, ponieważ tylko mały krąg społeczeństwa polskiego wiedział coś o tej miejscowości, a także