targu, a Gombrowicza błysk<br>gołej łydy.<br> &lt;page nr=148&gt;<br> Yhm. Ehe. Pomrukując idziemy z powrotem przez zielone korytarze.<br> Wziąwszy się za ręce przebiegliśmy ten kawałek od budyneczku do<br>naszego pawilonu, bo było nam wesoło i zimno na świeżym powietrzu.<br> Ale ja wnet dostałem zadyszki i nadzwyczajnie zakręciło mi się w<br>głowie, spadły mi na oczy wirujące, różowe płatki.<br> Teraz Rózia ciągnie mnie za sobą, a ja majtam się za nią, drobiąc<br>jak cherlawy kogucik w pogoni za dorodnym kurzym kuprem.<br> Ja mam dość.<br> Rózia nie ma dość.<br> Wszystko się zgadza.<br> Jesteśmy trzeci dzień po ślubie!<br> Jeśli wkrótce nie wyzionę ducha, to tylko dlatego, że biegnąc