siebie. Na lekcjach często szybowałam myślami w chmurach. Chwilami mój wewnętrzny świat był ważniejszy niż wszystko dookoła.<br>Zdarzali się nauczyciele, którzy kompletnie nie mogli tego zrozumieć i byli wobec niej złośliwi. - Tak przynajmniej to odbierałam - opowiada spokojnie. Wtedy tak właśnie się czuła.<br>- Mam wrażenie, że wszystkie kłopoty wynikały z mojej nadwrażliwości. Praktycznie każdy uczący w mojej szkole profesor widział mnie zapłakaną. Bardzo łatwo się załamywałam. Kiedy byłam bezradna, natychmiast płacz stawał się moim najlepszym przyjacielem. Przerażony nauczyciel próbował się dowiedzieć, o co mi chodzi. Nie umiałam wytłumaczyć, że to nie on jest przyczyną, lecz moje wnętrze. Nawet dzisiaj, kiedy jestem zasępiona