po początki Oświecenia najistotniejszy może czynnik hamujący współpracę naukową, przepływ nowych idei i informacji.<br> Przechodząc do krótkiego omówienia treści recenzowanego dziełka, podkreślić należy na wstępie, iż posiada ono szereg zalet, że w stosunkowo zwięzłej formie, przejrzyście ukazuje główne osiągnięcia nauki gdańskiej okresu staropolskiego. Wątpliwości mieć pewne można co do celowości nazbyt statycznego podziału na niezależny jakoby od siebie rozwój poszczególnych grup dyscyplin naukowych, jednakże w tak zwięzłym szkicu było to raczej nieuniknione rozwiązanie. Nauki humanistyczno-prawne ujęte zostały z wyselekcjonowaniem nade wszystko rozwoju historiografii, znanej nam z monograficznych opracowań Lecha Mokrzeckiego, filologii polskiej i prawa. Wśród drobnych zastrzeżeń (które może byłyby