położeń Urana do teoretycznej orbity, jaką planeta powinna zakreślać wokół Słońca zgodnie z newtonowskim prawem grawitacji. Albowiem w latach 1830-1840 rozbieżności między przepowiadanymi przez teorię a obserwowanymi na niebie pozycjami Urana sięgały blisko 0,5 minuty kątowej (czyli 1/120 części stopnia), co było dla astronomów tamtych czasów błędem nie do przyjęcia. Zakładając, że niesforny ruch siódmej jest wynikiem oddziaływania grawitacyjnego z nieznaną ósmą planetą, Anglik John Couch Adams (1819-92) w roku 1845 i Francuz Urbain J. J. Leverrier (1811-77) w roku 1846 obliczyli orbitę oraz przypuszczalne położenie tajemniczej masy. Choć wyniki obydwu uczonych były zgodne, Francuz miał więcej szczęścia