powściągliwością w rozbiorze stanowisk nie wykazało się, a wprost przeciwnie, w najbardziej delikatnym okresie negocjacji krzyczało: niech Unia odda stanowiska.<br><br>Nie jest też na razie jasna wyborcza perspektywa Unii Wolności. Zapewne część jej wyborców zmęczona ciągłą koalicyjną szarpaniną koniec tego układu przyjmie z ulgą uznając, że partia stanęła wreszcie w obronie zasad, których broniła i które traciła grzęznąc w niejasnych układach i kompromisach. Zapewne część z żalem wita dziś koniec koalicji obozu &lt;orig&gt;posierpniowego&lt;/&gt;, opartego na wspólnocie życiorysów przynajmniej części działaczy (postrzeganie całej AWS jako prostej spadkobierczyni Solidarności i Sierpnia 1980 jest nie tylko uproszczeniem, ale także sporym nieporozumieniem). Tak więc na