przerażeniu odkrywam, że nie umieją ich obsługiwać. Nie czekając na efekty lekcji, sam odpalam pierwszy pocisk w ciężarówkę pełną rebeliantów. Furgon rozlatuje się na strzępy. Płonie. W świetle płomieni łatwiej wziąć biegające sylwetki na cel. Chwytam karabin maszynowy, obwieszam się taśmami i zaczynam biec z jednego końca dachu na drugi, oddając pojedyncze krótkie serie. Niech myślą, że jest nas więcej niż ja sam. Kilkanaście razy obiegam rozległy dach, pochylając głowę na wysokości półtorametrowej podmurówki. Co 20-30 metrów zatrzymuję się i strzelam, kosząc kilku rebeliantów. I nagle zaczyna się istna kanonada. Od dołu budynku rozlega się kilka potężnych wybuchów. Mury drżą