przestrzeń. Zrobiło mu się smutno, jakby przegapił coś ważnego. Objął ją i pocałował.<br>- Wyłącz piecyk... Chyba jest już ciepło...<br>Gdy wrócił po chwili, leżała już pod kołdrą, a sweter znów wylądował na podłodze. Rozebrał się i stremowany położył się obok. Przytuliła się do niego całym ciałem i czuł, jak głęboko oddycha.<br>- Jesteśmy - wyszeptała samym ruchem warg, przytulonych do jego ust. - tak bardzo ciebie potrzebowałam...<br>- Jak sobie z tym poradzimy? - zapytał bardziej siebie niż jej.<br>- Poradzimy sobie - pocałowała go w czubek nosa, zrzucając kołdrę i przysiadając na jego nogach - jesteśmy dorośli, a dorośli muszą sobie radzić...<br>W okna bez firanek zaglądały gwiazdy