i problematyka konserwatyzmu związanego socjologicznie z arystokracją i monarchią nie znajdują kontynuacji w Konserwatywnej Rewolucji, choć oczywiście istnieje tu pewne pokrewieństwo. To pokrewieństwo jest jednak na tyle odległe i niebezpośrednie, że np. według Armina Mohlera, o ile dziewiętnastowieczny liberał, socjalista czy anarchista bez trudu znalazłby wspólny język ze swoim dwudziestowiecznym odpowiednikiem to porozumienie między dawnym "reakcjonistą" czy "starokonserwatystą", a konserwatywnym rewolucjonistą byłoby bardzo trudne, jeśli nie w ogóle niemożliwe. Istnieje bowiem, zdaniem Armina Mohlera [7] i Gerda-Klausa Kaltenbrunnera [8], pewne zerwanie ciągłości w obrębie konserwatyzmu, polegające na tym, że konserwatyzm przechodzi przez fazę "czasu osiowego" (Achsenzeit - termin Jaspersa), po której