zachody gwiazdozbiorów zapowiadały w cyklu rocznym sezonowe zmiany pogody. W najpowszechniejszym użyciu były konstelacje Plejad i Oriona. W drugim przypadku obserwowano pewne charakterystyczne obiekty nieba i na podstawie ich wyglądu - a zatem oceniając w pośredni sposób stopień zamglenia lub zachmurzenia - przewidywano pogodę na następny dzień. W Sielankach Teokryta (III w. p.n.e.) na przykład przechowała się pamięć o wykorzystywaniu do tego celu mgławicy Praesepe (Żłobek) w gwiazdozbiorze Raka i dwóch blisko siebie leżących gwiazd w załamaniu dyszla Wielkiego Wozu.<br>Natomiast najstarszym świadectwem posługiwania się gwiazdami do znajdowania drogi na morzu jest fragment Odysei Homera. Mówi on o tym, jak Odyseusz, idąc za