czuje się, że jest to wielkie, nieogarnione Jedno, dopiero tu rozumie się tę wspaniałą uwagę Keyserlinga, że tym, czym był dla średniowiecza Dante i jego "&lt;name type="tit"&gt;Boska komedia&lt;/&gt;", tym dla dziewiętnastego wieku był &lt;name type="person"&gt;Balzac&lt;/&gt; z jego "&lt;name type="tit"&gt;Komedią ludzką&lt;/&gt;". Nie można jej z niczym porównać.<br>I widziałem już mera. Był taki uprzejmy, płaski i encyklopedyczny... Widziałem także księdza chodzącego przed kościołem i czytającego brewiarz &lt;orig&gt;wszystkowidzącym&lt;/&gt; wokoło okiem. Powiedziałem mu: &lt;gap&gt; (Witam księdza proboszcza), a on mruknął mi: &lt;gap&gt; (Witam, witam.). Zna już nas, tak jak zna nas całe &lt;name type="place"&gt;Chambellay&lt;/&gt;. "&lt;q&gt;To wszystko gaduły o stalowych językach&lt;/&gt;", jak mówiła o &lt;name type="person"&gt;Vendôme Rosalie&lt;/&gt;, rozmawiając z &lt;name type="person"&gt;Bianchon&lt;/&gt;. A my