spać. Oczywiście nie zmrużyłem oka. Mechanicy wrócili nad ranem. Świtało, gdy szedłem na przystań. <br><br>&lt;tit&gt;Pod strzępami sztormowych żagli&lt;/&gt;<br><br> Czwarta rano. Ogrom rzeczy do zrobienia, ani sekundy do utraty. Świta. Z mroku nocy wyłaniają się anteny US Base Yokosuka, potężne drzewa, sylwetki śpiących jeszcze okrętów. Ani sekundy do stracenia.<br> Ścieram oliwę po niezmordowanych mechanikach. Dzięki ich trudowi "Nord" pozbyła się czegoś, co można tylko porównać do szpecącego nowotworu o nieskończonej złośliwości. Lekka, rześka kręci się na cumach, drżąc przed startem jak niecierpliwy gołąb pocztowy. Pospiesznie, kilkoma ściegami "na moc" zszywam zauważone w ostatniej chwili rozprucie żagla - zapewne pamiątka po najkrótszym rejsie z