do tajnych archiwów radzieckiego <name type="org">Biura Politycznego</>, pozwala dziś w tej kwestii jedynie na wysnuwanie nieudokumentowanych hipotez. Co najwyżej możemy domyślać się, że u schyłku wojny funkcjonowała jakaś dyrektywa aprobująca niszczenie zabytkowych zespołów, dokonywane po ustaniu walk w poszczególnych miejscowościach na obszarach należących przed 1939 r. do III Rzeszy. Moim zdaniem podpalenia, nie tylko poszczególnych monumentalnych budowli ale całych kompleksów historycznych, nie mogły stanowić przejawu rozprzężenia czy samowoli czerwonoarmistów. Jeśli w tym tkwiłaby przyczyna, to znane musiałyby być przypadki pociągania do odpowiedzialności. Rzecz dotyczyła bowiem wojska, w którym postawy a zwłaszcza czyny niezgodne z intencjami "linii" komunistycznej partii, kończyły się na ogół