jakoś bardzo człowieczej, "wpuśćcież go więc - prosi aniołów - skoro zapuka do raju".<br>Rabelais, też urodzony jeszcze w XV wieku, w swoim tęgim jak jego bohaterowie arcydziele Gargantua i Pantagruel próbował stworzyć ów raj już na ziemi, nazywając go "życiem w weselu". Ta "księga pełna pantagruelizmu" od razu, na samym początku, podpiera się autorytetem sławnych Greków, Platona z jego Ucztą i Alcybiadesa, który wspomina, jak to Sokrates, z wyglądu podobny do Sylena, "zawżdy przepijał do każdego pełną miarką". Niektórzy, powiada od siebie Rabelais, wyrzucali Horacemu, że "jego pieśni trącą więcej winem niż oliwą", "tak samo rzecze pewien mądrala w moich księgach" - dodaje