szwedzki stół, stojący nieco w głębi po prawej, i szturchnął mnie w bok.<br>- Zapamiętaj, że jest na drugiej - powiedział. Może nie wszystkim wydaje się to jasne, dodam tylko, że Roszko i ja bardzo lubimy filmy akcji, co w jakimś sensie nas tłumaczy.<br>Tymczasem do mikrofonu dorwał się nagrodzony. Nie miałem pojęcia, kim jest, ale był to chyba człowiek kultury, może poeta, dużo bowiem mówił o pokarmie duchowym, i najwyraźniej była to myśl płynąca z jego głębi: za każdym razem, gdy wymieniał słowo "pokarm", przełykał ślinę i burczało mu w brzuchu. Dostrzegłem też, że tęsknie rzuca okiem na stół, co utwierdziło mnie