odnoszących się do programu, jak i do form działalności, łatwo było znaleźć argumenty za tezą o mechanicznym powtarzaniu wzorów znad Newy. To wskazywanie na rosyjskość źródeł socjalizmu w Polsce miało niebagatelną wymowę dla zniechęcenia społeczeństwa do nowej ideologii: rozszerzanie się prądów socjalistycznych komentowano jako nową, bardziej jeszcze zgubną dla młodego pokolenia formę rusyfikacji, przybraną w szaty postępowe, a w istocie wynarodawiającą ducha młodzieży. Argumentacja ta, z czasem żywo podjęta i szeroko kolportowana przez ośrodki propagandowo-wychowawcze Narodowej Demokracji, długo funkcjonowała w szerokich kręgach społecznych, wiążąc najradykalniejsze inicjatywy polskiej lewicy z widmem rosyjskiego nihilizmu, widzianym przez pryzmat powieści <name type="person">Dostojewskiego</> i jego licznych