miejskiej komunikacji. Pomijam tu Odrę, płynącą niżej, na niej kaczki, kajak bez sternika, a jednak sunący wyznaczonym szlakiem, równo, nierówno za to odbity łuk dawnego Amtu, przekształconego w nowy Urząd, oraz księżyc w górze, element nieistotny, porównywany dowolnie, na przykład do monety nad skarbonką Muzeum, gromadzącego skarby kultury.<br>Annę -ównę - prawidłowo odmienione nazwisko - poznałem na praktyce studenckiej, w lipcu, w siedemdziesiątym czwartym. Zwróciła moją uwagę jej postać smukła, która - kiedy Anna wychodziła z roboczego skafandra - była podobna do statuetki wyłaniającej się z bryły. Co do wzoru sukienki nie mam pewności. Raz zdaje mi się w groszki, równo rozsypane na płótnie, a