dobrego powiedzieli, nie powiedzą nam nic nowego", a on chciałby pomimo wszystko mówić o czymś nowym. Los sam skazuje go zatem na mówienie rzeczy niedobrych. Poza tym sądzi, że wszystko, co mówi, jest ostatecznie dyskusyjne, że ostateczna prawda o sytuacji wyłoni się z konfrontacji wielu stanowisk.<br>Pierwszą część uwag poświęcimy procesowi wychowania jako takiego, drugą - sytuacji wychowawcy.<br>&lt;tit&gt;SPRAWY WYCHOWANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO&lt;/&gt; <br>Niekiedy głosi się teoretycznie lub realizuje w praktyce wychowawczej pogląd, że istota procesu wychowawczego sprowadza się do wyrobienia w wychowanku dobrych przyzwyczajeń. Natomiast dobre przyzwyczajenia uzyskuje się dzięki częstemu powtarzaniu tych samych czynności. Człowiek wychowany to człowiek przyzwyczajony do dobrego. A