formuła działań prywatyzacyjnych, bowiem dość oczywiste stało się, że bez jasnego konsensu ze środowiskami pracowniczymi kontynuowanie prywatyzacji, nie mówiąc już o jej przyspieszaniu, będzie praktycznie niemożliwe. Już w połowie lipca 1992r. Minister Pracy i Spraw Socjalnych Jacek Kuroń wystąpił w imieniu rządu do związków zawodowych i załóg przedsiębiorstw państwowych z propozycją podjęcia negocjacji w tej sprawie. Przy osobistym zaangażowaniu się Kuronia oraz byłego premiera Jana K. Bieleckiego rząd podjął pracę nad zmianami ustawy prywatyzacyjnej w kierunku rozszerzenia współuczestnictwa pracowników w procesie prywatyzacji oraz przyznania na określony czas organom przedsiębiorstw państwowych prawa do samodzielnego decydowania o wyborze ścieżki prywatyzacji. Po dwóch miesiącach