w matni przez własną głupotę. Po co lazłem do łóżka Renaty? Już za to tylko należała mi się kara. Zrozpaczony, doszedłem do kina "Polonia", gdzie ustawiła się kolejka po bilety. Grano jakiś film francuski i fama głosiła, że w ramach odwilży zrezygnowano zarówno z wycięć niewygodnych epizodów, jak i z przeinaczeń tekstu napisów. Zdecydowałem się wejść do kina w nadziei, że sensacyjny obraz odwróci me myśli od ponurej rzeczywistości. Stanąłem więc w kolejce za jakimś mężczyzną, który po chwili się odwrócił. Dobrze znałem tę twarz: to był mój pierwszy oficer śledczy, kapitan Baniak, obecnie po cywilnemu. Nie mogłem opanować odruchu przerażenia