korzysta się z logicznej formuły typu: AA (fakt A zachodzi lub nie zachodzi) i rozstrzyga problem: czy poszczególne cechy przynależą, czy nie przynależą temu przedmiotowi. Definiowanie jakości na podstawie cech uwzględnia pierwszy i ogólny (najmniej dokładny) poziom poznania natury przedmiotów. Analiza istoty występowania i stosowania cech prowadzi do wniosku, że realizują się one w przedmiotach tylko w postaci określonych stanów własnych. Zbiór stanów cechy odzwierciedla jej wewnętrzną i analityczną strukturę. Przy traktowaniu cechy jak zmiennej, stanem cechy będzie każda z wartości tej zmiennej. Wszystkie możliwe stany cechy tworzą zbiór (dla cech kwantytatywnych nazywany przedziałem zmienności lub rozstępem), będący najistotniejszym uszczegółowieniem cechy. Stany