latach 30. i wychowywanych bez telewizji, wykazywała istotnie wyższą aktywność społeczną i większe zaufanie wobec ludzi i instytucji publicznych niż pokolenia młodsze, a zwłaszcza tzw. &lt;foreign&gt;baby boomers&lt;/&gt; - generacja urodzonych w latach 50., którzy jako dzieci spędzali najwięcej czasu przed telewizorem. Putnam uważał, iż spadek zaufania społecznego jest efektem utożsamiania świata realnego ze światem telewizyjnym, pełnym przemocy, międzyludzkiej nielojalności i zdrady, wzajemnego wykorzystywania i oszukiwania. Ci, którzy spędzają więcej czasu oglądając telewizję mają, jego zdaniem, silniej wierzyć, iż świat realny jest nędzny i ponury.<br>Tymczasem najnowsze badania pokazują, iż nie jest to prawda. Gdy w analizach uwzględni się zmienne demograficzne oraz poziom