Mości.<br> Królowa była spokojna i smutna. Ta harmonia spokoju i smutku tworzyła doskonałość tak niezwykłą i emanowała tak przejmującym i dostojnym zapachem, że Ekscelencja Pełnomocna Chrump trwał w swym hołdzie dłużej, niż było to jego zamiarem, i dopiero kiedy Królowa skinęła lekko antenkami, Ekscelencja Chrump wrócił do swej normalnej pozycji reprezentacyjnej i ruszył dalej.<br> Kiedy dotarł wreszcie do drugiego końca Królowej, stanął, zgodnie z ceremoniałem, przed unieruchomionym &lt;orig&gt;abdomenem&lt;/&gt; Jej Królewskiej Mości i opuściwszy jak poprzednio swe majestatyczne antenki aż do ziemi, złożył w imieniu swego Wielkiego Księcia hołd przewonnej pamięci tej, która przestała składać jaja. Kilka chwil wystarczyło mu nie tylko