włosy ścięte dość krótko i zaczesane do tyłu wyglądają jako tako. Dziewczyny na parkiecie ćwiczą kolejne figury niczym klasa przed balem maturalnym pobierająca lekcje poloneza, a ja popatruję sobie z ciekawością na Moni, która całkiem serio traktuje wizytę tutaj i lekko pochylona nad notesem coś zapisuje. Przychodzi na mnie fala rozczulenia. Patrzę na jej małe uszy, zgrabny nosek, z uśmiechem przypominam sobie, jak nasyłała na mnie przyjaciół i kolegów, żeby nakłaniali mnie do skonsumowania naszej znajomości. Niektórzy, nie wiedząc, że ich gra była prosta do rozszyfrowania, zachwalali Monikę jako fajny towar i z radością przyjmowali fakt, że ochoczo włączałem się w