w chwili rozmarzenia, gdy opadła więzienna czujność i nie ważyło się każdego słowa, filozof Tubalny opowiadał mi w celi o etyce Arystotelesa. Większości z jego wywodów wówczas nie rozumiałem; zapamiętałem jedynie, że człowiek godny nie znajduje szczęścia w gromadzeniu pieniędzy, orderów, pochwał czy zaszczytów, gdyż nie może to być celem samym w sobie, lecz tylko środkiem do prawdziwych dokonań. Szczęście zapewnia jedynie szlachetne i godne działanie, przynoszące doskonałe skutki. Taki człowiek, aby być szczęśliwym, nigdy nie popełni niczego haniebnego czy niegodziwego, a byle jakie niepowodzenia nie wytrącą go ze stanu szczęśliwości, chyba że spotka go los Priama. Doktor Tubalny mówił o tym szczęściu