między światem na niby a rzeczywistym całkowicie się zacierała. W gruncie rzeczy jednak dziecko, fantazjując, równocześnie wierzy i nie wierzy w to, co mówi. Po prostu bardzo chce wierzyć w to, że wymyślony piesek istnieje naprawdę, że dziadek naprawdę poluje na słonie w Afryce, a dobra wróżka, która co wieczór siada na brzegu łóżka, zabierze je w wielką podróż do nieznanego królestwa.<br><br>Dziecięce zmyślanie ma zawsze psychologiczny kontekst i wskazuje na nie zaspokojone w rzeczywistości potrzeby, marzenia i tęsknoty dziecka. Bujanie w świecie fantazji jest znakomitym lekarstwem na ból wynikający z tego niespełnienia.<br>Czymś bardzo bliskim sprawie, o której mówimy, jest