do nóg (!) Beatrix przed egzekucją. Najmocniejszym momentem inscenizacji był ustawiony na scenie szafot.<br>Wcześniej jeszcze (ale także już po powstaniu fragmentu Słowackiego), w lutym 1833 roku, w Théâtre Français wystawiono słabiutką sztukę Berauda i Bouilly Guido Reni ou les artistes. W ich wersji temat został niemal zupełnie pozbawiony drapieżności. Beatrix skryła się przed ojcem u brata matki; książę Cenci został zamordowany przez wynajętych zbójów, rodzinna zbrodnia wyszła na jaw dopiero po roku. Ponieważ dramat kończył się happy endem (!), nie mógł w nim oczywiście pojawić się wątek kazirodczy. Całość podobno była nudnawa. Interesował się postacią Beatrix Aleksander Dumas, parokroć epizodycznie ją wymieniał