również nie przyznaje się krytykom żadnych stypendiów, wyróżnień, wyjazdów zagranicznych i nagród; w Polsce otrzymać można nagrody publicystyczne za pisanie o uprawie ziemniaka lub chmielu albo o problemach transportu kolejowego, ale nie za pisaninę o sztuce.<br> Sytuacja krytyka plastycznego w naszym kraju jest w ogólności tak żałosna, że fakt, iż spotyka się jeszcze osoby, którym chciało się poświęcić temu zajęciu trochę swojego czasu i ambicji - uznać można za zgoła niezrozumiałą osobliwość. Oczywiście są to zazwyczaj jacyś hobbiści, rozgorączkowani amatorzy, wykonujący te zajęcia na marginesie swoich zasadniczych obowiązków - naukowych, organizatorskich, dziennikarskich, pedagogicznych itp. Zaledwie parę czasopism dysponuje etatami dla krytyków. Natomiast w