obrządku dla podniesienia honoru domu nie mogła przynieść żadnych świeżych myśli, musiała być przygnębiająco jałowa i beznadziejnie nudna). Osiągnięcie wyższego standardu kultury teoretycznej zbiorowości artystów może niejako samoczynnie eliminować z dyskusji nad ważkimi sprawami ludzi, dla których racje mają jedynie wartość wymierną w płaszczyźnie interesów osobistych.<br> Jest przy tym ostry sprawdzian, o którym warto pamiętać w dyskusjach związkowych: sprawdzian zgodności racji teoretycznych z praktyką artystyczno-zawodową, słów - z czynami. W pełni doceniając potrzebę rzetelnej pracy teoretycznej, nie przeceniałbym wszakże jej wagi. Zarówno w wypowiedziach czołowego aktywu Związku, jego Prezesa,, którym ponownie został wybrany Janusz Kaczmarski, jak wreszcie w obszernym pakiecie postulatów