rodzinnego miasta. Gdybym lepiej się przyjrzał, w jednej z wchodzących kobiet rozpoznałbym starszą koleżankę z liceum. Wyglądała prawie tak samo jak kilkanaście lat temu. Czarna mini, ufarbowane na blond i utapirowane włosy, moherowy sweterek. Jej strój mógłby być kolejnym dowodem na to, że jest połowa lat osiemdziesiątych, ale tak naprawdę świadczył tylko o tym, że wróciła moda na new romantic. Albo tutaj nie zdążyła się jeszcze zmienić.<br>Na pewno usiadły w kącie. Kelnerka-pingwinica, wyrwana z letargu, kiwnęła im jak starym znajomym. Bez pytania przyniosła dwie kawy i znowu pogrążyła się w kontemplacji udrapowanych zasłon, przez które słońce ostro dobijało się