bez ochyby podpisany będzie. Król Jemć mocno się o to stara, aby jak najprędzej stanęła ta aprobata; niechże tedy i w Turynie wiedzą, jakiego to my mamy Kochanego Pana, że ani on nas, ani my jego nie chcemy". Inny ton miały listy starego wychowawcy, księdza Kuczkowskiego, choć i one były świadectwem gorzkiego przeżycia klęski i upokorzenia. Były to jednak relacje budujące, jak np. opis pogrzebu Stanisława Konarskiego, czy powrotu z zesłania porwanych senatorów. „Książę biskup krakowski stanął w Warszawie 12 praesentis; co tylko może chodzić, wszystko to wysunęło się przeciwko niemu na Pragę <gap> Ksiądz nuncjusz, który także przeciwko niemu wyjechał