od wieków żyli wolni ludzie, biednie, ale w swobodzie. Niski udzielał, jak katarynka, okrągłych wyjaśnień, ten wyższy milczał, tylko czujnie rozglądał się po twarzach przybyłych. Coś zanotował i raz szepnął do ucha szpakowatemu kapitanowi. Kapitan spoważniał, pokiwał głową, to była oczekiwana informacja, gdyż poprawił pas.<br>- Duszno mi, wyjdę, złapię trochę świeżego powietrza - Jassmont powiedział Konstantemu do ucha. Rzeczywiście nie mógł dłużej wysiedzieć w dusznym pomieszczeniu. Dławił się wszechobecnym fetorem potu, kiepskiego tytoniu i wilgotnych, grubych tkanin, parujących coraz intensywniej. Kasłając, wyszedł na ganek. Przed szkołą stał, musiał tymczasem podjechać, wojskowy willys. Przy nim dwóch żołnierzy w polskich mundurach paliło papierosy. Śmieli