mi się płaski i bezbarwny. Nie chcę go znać. Nie rozumiem nawet, jak mogłam z nim żyć przez dwa lata.<br>- Dlaczego pani mi to opowiada? Przecież on jest żonaty. Znam jego żonę.<br>- To nieważne. Liczy się tylko pan. Tamto minęło. Pomyślałam sobie, że z takim człowiekiem jak pan powinnam być szczera. Krummel już dla mnie nie istnieje.<br>Audycja wypadła świetnie. Gordon znowu zabłysnął wszystkimi barwami swego talentu. Pokazał, czym może być głos, sam głos. Dla każdego fragmentu scenicznego umiał znaleźć odrębną intonację, odrębny wyraz, jedynie właściwy i niezrównanie trafny. Sukces audycji przypisał w całości Izoldzie. Ale tym razem nie była to