od gwoździa wystającego z taboretu" i przeważnie nie chcą się przyznać, że w ich życiu dzieje się coś złego. A gdy już zdadzą sobie sprawę, że potrzebują pomocy, mogą za bardzo bać się opowiedzenia komuś o tym, co robią. Bo gdy alkoholizm, narkomania, bulimia i anoreksja nie są już społecznymi tabu, samookaleczanie się wciąż pozostaje w mroku niedopowiedzeń.<br><br>Ostatni krzyk rozpaczy<br><br>Mówi Paweł Walewski, psycholog z Ambulatorium Psychoanalitycznego w Warszawie:<br><br>Samookaleczanie może pełnić rożne funkcje. W wielu kulturach miało ono charakter inicjacyjny, tzn. wymagane było w momencie osiągnięcia wieku męskiego jako warunek wejścia do pewnej grupy społecznej. To jednak miało wtedy