już mroki poczuję w pobliżu,<br>Wyciągnę dłonie ścisłe i wklęsłe, jak łyżki,<br>Do Boga, co nie za mnie umierał na krzyżu!<br><br>On, wiedząc, jak mi trudno, choć sen się snem łata,<br>Grać rolę siebie samej na życia arenie,<br>Dla prób nieśmiertelności, po zniżonej cenie<br>Nabędzie mnie - za jedną łzę z tamtego świata!&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;AKTEON&lt;/&gt;<br><br>Powieść o Akteonie: wiosna szumi w borze.<br>Podpatrzył w blask boginię, skąpaną w jeziorze.<br>Za karę go w jelenia przedzierzgnęła mściwie.<br>Pokrwawiła się wieczność o leśne igliwie!...<br>Psy go właśnie opadły, szarpiąc, jak zwierzynę!<br>Wpośród godzin istnienia miał taką godzinę!...<br>Próżno bronił obcego, które boli, ciała!<br>Śmierć go