było samoniszczące. Cenzura taiła własne istnienie. Cenzura się samocenzurowała. Do pewnego czasu dawało to pozytywne dla niej efekty. W Eufonii głoszono, że panuje tam wolność słowa, a ludek eufoński skłonny był nawet w to wierzyć, gdyby nie wypowiedzi mistrzów swawolnego słowa, przytakujących, że oczywiście "jest wolność słowa, słowa, słowa...."<br>Jakże trafne może być słowo, jeśli się zręcznie je rzuci. Potrafi przeleźć przez najmniejsze oko cenzorskiej sieci (a przecież wiadomo, jak wielkie i czujne było oko cenzury). <br>Przez lata panowania w Eufonii dodekafonii eufońscy pisarze i niektórzy publicyści zdobyli umiejętność odpowiedniego żonglowania słowami, mówili językiem ezopowym. Język ten Eufończycy opanowali na równi