mu, gdyby o nim wiedział, sekretarz Gminnej Rady Narodowej. Cegielnia stała się jego oczkiem w głowie. Kiedy młodzi Kasińscy wyjeżdżali do Warszawy, Jarek przyszedł się pożegnać z Eweliną, chyba wybrał specjalnie moment, kiedy nie było Tadeusza. Porozmawiali chwilę, potem pochylił się i pocałował ją w rękę. Kiedy znowu zobaczyła jego twarz, coś w niej drgnęło.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Upadł na ziemię, podcinając kłusownikowi nogi.<br>Huknął strzał, mężczyzna uwięziony we wnyku zaskowyczał. Tadeusz poderwał się i chwycił za strzelbę. Poczuł mocne kopnięcie w udo, upadł na wznak, ale broni nie wypuścił. Kłusownik nie zaatakował ponownie. Radca usłyszał trzask łamanych gałęzi i zobaczył oddalającą się sylwetkę