sprzęt kuchenny, garnki, rondle; czyściła samowary, "prymusy" i układała wszystko starannie w workach z grubego płótna.<br><br>Mnie jednego tylko nie cieszył powrót do Nowych Sokolników. Chodziłem bezczynnie po zaśmieconych pokojach i nie mogłem uwolnić się od myśli, że pewno nigdy już nie zobaczę Poliny. Po raz pierwszy odczuwałem w sercu ucisk sprawiający niemal fizyczny ból.<br><br>"Pola, Polina, gdzie ty teraz przebywasz?" - mówiłem do siebie słowami Jewdokii.<br><br>Martwiłem się, że nie mam po niej żadnej pamiątki. Przepływało przeze mnie jak obłok wspomnienie jej słów i uśmiechów. Pola, Polina! Więc już nigdy?<br><br>Ojciec wynajął konne platformy, przewiózł cały nasz dobytek na stację do