tygodniu &lt;page nr=10&gt; przyjeżdżał z Zabrza. Poważnie chorymi zajmuje się z całym oddaniem.<br> Ciągłe rozłąki były nam pisane od początku. Mąż nie mógł dostać pracy w swej specjalności - chirurgii, skorzystał więc z ogłoszenia i zaraz po studiach pojechał do Wyszkowa. Potem powołano go do wojska w Sandomierzu. Nawet w Stanach Zjednoczonych nie udało nam się pobyć dłużej w tym samym mieście. Gdy on przyjechał do Nowego Jorku po trzech miesiącach mojego pobytu, grupa, w której tam pracowałam, przeniosła się właśnie pod Boston. Tak więc najczęściej mogliśmy w życiu liczyć na wspólne weekendy i wakacje.<br> Najmilsze są nasze urlopy. To jedyny okres, w którym mąż umie