po nieparzystej stronie. Poczułem lekkie ukłucie niepokoju, ale pojechałem dalej. Stały dokładnie przed numerem sześćdziesiątym dziewiątym. Zatrzymałem się przed nim i wysiadłem. Natychmiast podszedł do mnie &lt;page nr=16&gt; mundurowy. Jakiś młody, nie było go chyba w komendzie za moich czasów.<br>- Pan do kogo? - zapytał.<br>- Na drugą stronę. Co tu się stało?<br>- Nie udzielamy informacji - powiedział tonem służbisty i wyjął kapownik. - Proszę dokumenty.<br>W tej chwili w drzwiach domku, który aż się prosił o remont, pojawił się mój serdeczny antagonista, jeżeli można tak powiedzieć, komisarz Kazimierz Urbański. Sam szef wydziału kryminalnego! Mój widok raczej go nie ucieszył. Kazik zawsze był facetem absolutnie przekonanym o ważności